Jaarlijstjes 2019 – Nienke Hoogenberg (3voor12 Overijssel)

In 2019 mogen de jaarlijstje niet ontbreken. We hebben enkele mensen uit de muziekscene gevraagd om hun favoriete lijstjes aan releases en shows uit 2019 samen te stellen. Vandaag het woord aan Nienke Hoogenberg, coördinator bij 3voor12 Overijssel.

Top Shows

Thom Yorke – Down the Rabbit Hole
Met afstand de beste show die ik in jaren heb gezien. Niet in de laatste plaats door de live visuals van Tarik Barri, die overigens aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht studeerde. Alles klopte en toen ik pas na Dawn Chorus doorhad dat ik had staan huilen wist ik hóé goed dit was. 

John Mayer – Ziggo Dome
Hij blijkt op Spotify mijn meest beluisterde artiest van het hele afgelopen decennium, dus John mag in dit lijstje natuurlijk niet ontbreken. Ondanks dat hij een vrij matige set aan nummers speelde was ook dit concert weer steengoed en was het een fijne herinnering aan hoe een gitaar bespeeld dient te worden.

Shame – Dauwpop
Shame is mijn leukste ontdekking van de afgelopen twee jaar. Vorig jaar op Down the Rabbit Hole was hun show al goed, maar deze jonge gasten zijn in een jaar alleen maar gegroeid. Het is niet de vraag óf je wil moshen, bij deze band móét je.

Beste Albums

The National – I Am Easy to Find
Met namen als Gaill Ann Dorsey (bassiste David Bowie), Sharon van Etten en Lisa Hannigan, die mee op tour was, krijgt dit album een andere sound dan we gewend zijn van de band. Toch maakt de zware en brommerige stem van Matt Berninger het geheel weer heerlijk vertrouwd. Die mij overigens zelfs met een kinderliedje nog een potje aan het janken zou kunnen krijgen.

Lana del Rey – Norman Fucking Rockwell!
Video Games, uitgebracht in 2011, vond ik goed, maar daarna ben ik mijn aandacht voor Lana del Rey verloren. Met dit album heeft ze me nu wel volledig weten in te pakken. 

De combinatie van dramatische piano met strijkers, blazers en de nonchalante zang van Lana creëren een melancholische sound waar ik toch heel gelukkig van word. Met Mariners Apartment Complex als persoonlijke favoriet van het album zal ik deze plaat nog veel draaien.

Thom Yorke – Anima
Anima is de kroon op het solowerk van Radiohead-frontman Thom Yorke. 

Het elektronische album is een hypnotiserende trip door Yorkes mineurblik op het leven, waarbij Twist, Not The News en Dawn Chorus er voor mij duidelijk uitspringen. Live één van de beste shows die ik ooit zag, maar ook de gelijknamige korte film is het kijken waard. Die staat overigens gewoon op Netflix.

Pjotr – Goed Nieuws
Er zijn van die platen die je direct terugbrengen naar een specifieke plek of periode zodra je ze opzet. Dat zal voor mij ongetwijfeld het debuutalbum van “onze eigen” Pjotr zijn naar de zomer van 2019. Grijsgedraaid (via Spotify, dat wel) op de Spaanse en Portugese snelwegen, maar Goed Nieuws helpt je met nummers als Zonneschijn en Dichterbij ook prima de winter door.

Sam Fender – Hypersonic Missiles
Hij had een verloren (klein)zoon van Bruce Springsteen kunnen zijn, deze Britse Sam Fender.

Waar pas een jaar of drie geleden nog niemand van de indierock-zanger had gehoord kun je nu niet meer om hem heen. Al zeker de helft van het album bracht hij eerder als singles naar buiten, maar toch heeft hij me nog verrast met nummers als White Privilege.